در سالهای گذشته، مایکروسافت برای برآوردهساختن نیازهای توسعهی نرمافزاری مدرن، طرحهای آیندهنگرانه و پیشرفتهای ارائه کرد. یکی از طرحهای نوآورانهی این شرکت بازسازی ASP.NET بود که یکی از گزینههای محبوب و موفق در زمینهی توسعهی وب بهشمار میرفت. سال ۲۰۱۶، مایکروسافت نسخهی بعدی ASP.NET را در قالب ASP.NET Core منتشر کرد که فریمورکی کامل و متنباز است. ASP.NET Core فریمورک وب پیمانهای است که روی پلتفرمهای متعددی اجرا میشود و بهصورت یکپارچه با فریمورکهای مدرن سمت کلایمنت جاوااسکریپت کار میکند.
ASP.NET Core فریمورکی سازمانی و سمت سرور با مدل MVC است. این فریمورک از مؤلفههای رانتایم، برنامهنویسی واکنشگرا و غیرهمزمان پشتیبانی میکند. همچنین، میتوان روی پلتفرمهای متعددی مثل ویندوز، فریمورک.NET و بین پلتفرمهای متعدد از آن استفاده کرد. بهدلیل طراحی پیمانهای ASP.NET Core، بسیاری از کتابخانههایNET. و اغلب کتابخانههای سمت کلاینت و محبوب جاوااسکریپت (ریکت، انگولار، Vue.js، Ember.js) بهصورت یکپارچه با آن کار میکنند. ASP.NET Core برای توسعهی اپلیکیشن در مقیاس بزرگ طراحی شده است و یکی از پشتیبانهای ابزاری برتر و IDEهای محبوبی مثل VS Code و ویژوال استودیو را دارد.
ازلحاظ امکانات ASP.NET Core بهترین فریمورک وب سمت سرور است؛ اما مانند بسیاری از نوآوریها، بسیاری از توسعهدهندگان ویندوزی هنوز با ASP.NET کلاسیک کار میکنند و همین امر بر محبوبیت ASP.NET Core تأثیر گذاشته است؛ البته محبوبیت این فریمورک روزبهروز در حال افزایش است. ASP.NET Core بهعنوان جوانترین فریمورک عملکرد موفقی دارد. ازنظر فرصت شغلی در آینده بسیاری از شرکتها درنهایت از ASP.NET کلاسیک به ASP.NET Core مهاجرت خواهند کرد. سی شارپ، اف شارپ و ویژوال بیسیک از زبانهای بومی این فریمورک هستند. آموزش زبان برنامه نویسی سی شارپ را از اینجا دنبال کنید.
فریمورک ASP.NET Core برای توسعهی نرمافزارهای سازمانی، اپلیکیشنهای مقیاسپذیر متمرکز بر I/O یا CPU و درصورت اولویتداشتن انعطاف و پشتیبانی ابزاری گزینهی مناسبی است؛ اما برای توسعهی اپلیکیشنهای ساده گزینهی مطلوبی نیست. همچنین، درصورتیکه شرکتها و تیم توسعهی آنها با زبانهای سی شارپ یا اف شارپ آشنا نباشند یا زمانی را صرف یادگیری آنها نکنند، ASP.NET Core گزینهی مناسبی نیست.